Z południa udaliśmy się nocnym autobusem do La Paz, stolicy kraju i najwyżej położonej stolicy na Ziemi. Przyjazd tam był dość dziwny, ponieważ była 5 rano i wyjątkowo cicho wokół miasta. W ciągu dnia mogliśmy wreszcie lepiej zrozumieć, co to znaczy być w prawie dwumilionowym mieście, zwłaszcza po wejściu na lokalny szczyt, z którego mogliśmy zobaczyć strefę północną i południową. Architektura budynków jest tu bardzo wyjątkowa, ponieważ prawie 90% domów w mieście jest murowanych. Dla nas cały krajobraz wyglądał jak większa wersja Faveli, którą widzieliśmy w Rio. Centrum miasta położone jest w dolinie i otoczone jest wzgórzami, dlatego dla ułatwienia podróżowania miasto wyposażone jest w gondole. Bardzo sprawny i wygodny sposób na przemieszczanie się z jednego wzgórza na drugie oraz podziwianie panoramy miasta z zupełnie innej perspektywy. Pierwszego dnia zwiedziliśmy plac rządowy i przeszliśmy się po Targu Czarownic. Następnego dnia pojechaliśmy do Valle de la Luna (Doliny Księżycowej), oddalonej o około 30 minut od centrum. Zwiedziliśmy całą dolinę i byliśmy pod wrażeniem ilości masywnych skał, które charakteryzowały całą okolicę. Dolina ta to krajobraz zerodowanej skały i gliny, a jej nazwa pochodzi od poszarpanych wzgórz, które wyglądają, jakby pochodziły z innej planety. Ponieważ La Paz oferuje wiele wędrówek z fascynującymi widokami, postanowiliśmy następnego dnia udać się do Valle de las Ánimas (Doliny Dusz). Nazwa wynika z tego, że skały wyglądają jak duchy wyjące na wietrze. Miejsce było niesamowicie spokojne i prawie niecywilizowane. Widok z góry po raz kolejny nas zachwycił. W drodze na dół zauważyliśmy ciekawe zjawisko, a mianowicie rodzinę piorącą ubrania w słodkiej wodzie, która spływała ze szczytów wzgórz. Zgodnie z oświadczeniem rodziny jest to proces dokonywany raz w tygodniu. Bardzo inspirujące i ważne odkrycie na to, że istnieją inne sposoby osiągnięcia tych samych celów. Ostatni dzień zakończyliśmy zasłużoną kolacją w eleganckiej restauracji z widokiem na miasto.

Targ Czarownic

Mi Teleférico